In deze roman buigt Herman Brusselmans zich op een bijzonder levendige manier over de vraag: is de roman dood? Zijn
antwoord luidt 'ja', wat 'Logica voor idioten' meteen tot de laatste roman aller tijden maakt. En wat voor één!
We maken kennis met Brusselmans' leven in de periode van augustus 1996 tot en met februari 1997, een van de woeligste
perioden in de Belgische geschiedenis. Waarom blijft men zoeken naar wat onvindbaar is? Was vroeger alles beter? Wat is
hieromtrent de rol van het geheugen? Wat is het logische verschil tussen goede en foute idioten? Hoe komt het dat de
succesvolste schrijver van Vlaanderen definitief ophoudt met autobiografieën schrijven?
Maar vooral is 'Logica voor idioten' een liefdesroman. Hoe zit het als men de nagenoeg perfecte relatie heeft met een
schitterende vrouw en toch altijd verlangt naar een 'bijmeisje'? De gedetailleerde zoektocht naar het uiteindelijke
antwoord maakt Herman Brusselmans zo zot als een achterdeur - een gekte waar de lezer alleen maar profijt van heeft. Bij
het lezen van deze roman vol betekenisloosheid, drama en verbaliteit zullen hoe dan ook tranen te pas komen: van het
lachen en/of van het huilen.