Soundtrack Ex-Drummer

Ex Drummer, naar het gelijknamige boek van Herman Brusselmans, is het langspeeldebuut van Koen Mortier. Regisseur van talrijke nationaal en internationaal bekroonde commercials (Studio Brussel, De Morgen, Axe, Eurostar, …) en kortfilms (Ana Temnei, A Hard Day’s Work). Met Ex Drummer richt hij zijn peilen op de wereld van de Rock & Roll. Niet die van de glamour, glitter en wijdbenige groupies, maar die van mufruikende parochiezalen en slecht verlichte jeugdhuizen. De hoofdpersonages uit Brusselmans’ boek zijn net zoals die andere honderdduizend muzikanten op zoek naar roem en succes, maar het zit hen niet mee. De zanger lispelt, de bassist heeft last van een stijve arm, de gitarist is doofstom en een drummer hebben ze niet. Uiteindelijk vinden ze ‘redding’ bij Dries. Een bekend Vlaams schrijver met een chronisch gebrek aan ritme, maar met een voorliefde voor cynische en sadistische psychologische spelletjes. De weg naar hun ‘fifteen minutes of fame’ mondt dan ook snel uit in een waanzinnig en bloederig inferno.
Een duivelse film als deze schreeuwt om een helse soundtrack. Het zijn dan ook niet de eerste de beste artiesten die hun grofkorrellige stemmen en vlammende riffs aan ‘Ex Drummer’ lenen.
Flip Kowlier goes QOTSA en haalt zijn beste West-Vlaams boven om de wild om zich heen trappende single ‘De Grotste Lul Van’t Stad’ in het gareel te houden. Arno doet het eindelijk in het Oostends en schreef speciaal voor de film het rammelende ’Een Boeket Met Pisseblommen’ en Millionaire bijt zich schuimbekkend vast in Devo’s ‘Mongoloid’ en knalt er zonder scrupules nog het splinternieuwe ‘Deep Fish’ tegenaan. Gelukkig worden er af en toe adempauzes ingelast. An Pierlé & White Velvet doen iets eigenzinnigs met country in het betoverende walsje ‘Need You Now’ en Ghinzu en Mogwai schudden als vanouds fabelachtige droommelodiën uit hun mouw die langzaam crescendo gaan. Naast deze kleppers is er op Ex Drummer ook plaats voor jong aanstormend rocktalent. Madensuyu haalt Rock Rally favoriet ‘Papa Bear’ uit de kast, The Tritones bevreemden met het instrumentale ‘Chagrin De La Mer’ en The Experimental Tropic Blues Band blaft zich door de gortdroge garagerock van ‘Mexico Dream Blues’.
Ex Drummer is een film die schreeuwt, kerft, slaat, spuwt en een paar ferme littekens achterlaat. De soundtrack vermomt zich soms als een rafelige pleister, maar krabt de gekorste wonden met plezier terug open. Straf en verslavend spul !

Koop de soundtrack voor 15,69 € bij

Tracks Ex-drummer

1. Lightning Bolt: 2 Morro Morro Land
2. Madensuyu: Papa Bear
3. An Pierlé & White Velvet: Need You Now
4. The Tritones: Chagrin De La Mer
5. Mogwai: Hunted By A Freak
6. The Experimental Tropic Blues Band: Mexico Dream Blues
7. Flip Kowlier: De Grotste Lul Van't Stad
8. Millionaire: Mongoloid
9. Isis: Grinning Mouths
10. Arno: Een Boeket Met Pissebloemen
11. Augusta National Golf Club: People In Pairs
12. Mel Dune: Time Hangs Heavy On Your Hands
13. Ghinzu: Blow
14. Funeral Dress: Hell From The Underground
15. Millionaire: Deep Fish
16. Blutch: Moving Ground

Bij een ruige film past een ruige soundtrack. De muziek bij Ex-Drummer klinkt dus vaak ruig, minimalistisch, nerveus en puberaal. Millionaire ramt erop los in "Mongoloid", een van de tracks op deze soundtrack die niet eerder werden uitgebracht. Tim Vanhamel en co brengen matige punk met wat metalige effecten erdoor. Het einde voor wie 1976 niet meemaakte, maar eigenlijk een banale oefening.

Er staan zestien tracks op deze plaat. We horen behoorlijke buitenlandse bands zoals Mogwai en Lightning Bolt, maar vooral veel Belgisch geluid van zowel anciens als onbekende nieuwlichters. Blikvanger is Flip Kowlier, wiens bluesrockerige "De grotste lul van 't stad" kans maakt een evergreen te worden op Vlaamse fuiven, maar toch een te hoog CPX-gehalte heeft. Een andere blikvanger is Arno, die zijn vuilste Oostends bovenhaalt in "Een boeket met pisseblommen", een geschifte mars à la "Putain Putain", maar ten minste authentiek.

Maar Ex-Drummer laat ook een aantal bandjes horen die niet zo of helemaal niet bekend zijn. The Tritones scheppen wat welluidende ruimte in de orgiastische gitaarsfeer van de soundtrack met hun ,,Chagrin de la mer'', een instrumentaal stukje atmosferische rock met een traag surfgitaartje als solo-instrument. The Experimental Tropic Blues Band borduurt energiek voort op de erfenis van Bo Diddley. Augusta National Golfclub, een Gents bandje, probeert zowaar een intieme song te leveren, zij het met veel gitaarnoise, en dat is welkom.

Een interessante soundtrack, zonder veel compromissen, en een mooie steun voor de Belgische rock.

Bron: De Standaard: 27 januari 2007

Digg Recensie - 3,5 / 4

Om maar meteen met deur, vensters, jaloezieën en de hele reutemeteut in huis te vallen: een soundtracksamensteller van een Vlaamsche film die erin slaagt om zowel steengoede alternatieve buitenlandse bands, vrijwel algemeen gewaardeerde inheemse muziekmakers én onbekend Belgisch talent een forum te geven, verdient weliswaar nog geen standbeeld op een of andere Grote Markt, maar op zijn minst een uit de kluiten gewassen borstbeeld ergens op een grootstedelijk pleintje. Daarmee zeggen we niet dat er extreem goed is nagedacht over de soundtrack van de Brusselmans-adaptatie ‘Ex Drummer’ (uit op 31/1), maar dat de bonte mix van gespierde sloophamermuziek en intimistisch gepingel gewoon erg goed in elkaar klikt. Eigenlijk mocht dat ook wel, want de filmtrailer en vrij agressieve e-mailcampagne die aan de release voorafgaat, belooft een film die vooral heel erg rock ‘n’ roll is. Een tot pulp geslagen gezicht, denigrerend gedrag ten opzichte van het vrouwelijk geslacht, politiek incorrecte vetzakkerij en tonnen cynisme: het is allemaal in ruime dosissen aanwezig in het filmpje waarmee regisseur Koen Mortier ons binnenkort richting multiplex wil lokken. Dat de soundtrack die sfeer weerspiegelt, is niet minder dan logisch.

Het leuke aan de ‘Ex Drummer’ OST is dat het een redelijk relevante compilatie is, met heel wat nummers die we nog niét kenden. Flip Kowliers ‘De Grotste Lul van ‘t Stad’ mag dan nog in hoogste rotatie op onze grootste Alternatieve Muziekzender worden gedraaid, de extreem l*llige (klinker in te vullen naar eigen goeddunken) QOTSA-interpretatie van de Izegemnaar werd exclusief gemaakt voor deze cd. Ook de fans van Millionaire houden de spermavod best binnen handbereik, al moeten die zich wel behelpen met een weinig bijzondere cover van Devo’s ‘Mongoloid’ en ‘Deep Fish’, een lap uitzinnige gitaarnoise die een beetje magertjes uitvalt in vergelijking met hun werk op Paradisiac. Zo weinig bijzonder zelfs, dat we, geheel tegen een goede gewoonte in, eventjes het intieme gezelschap van het Gentse windekind An Pierlé verkiezen, die met ‘Need You Know’ een erg sterke previously unreleased track op deze plaat heeft achtergelaten. ‘Een boeket met pisseblommen’ (‘paardebloemen’, voor wie het West-Vlaams niet machtig is), is Arno à l’Ostendaise, maar meteen ook een duidelijke terugkeer naar de TC Matic-sound van weleer. Wat wij dan weer heel erg dolletje vinden.

Wat er in de film nog van hun bijdragen zal overblijven, blijft voorlopig koffiedik kijken, maar de samenstellers van deze cd pakken ook uit met een drietal internationale namen: Mogwais ‘Hunted By A Freak’ blijkt ook hier een geweldig sfeervol stukje postrock, Isis voegt met ‘Grinning Mouths’ een forse scheut distortion toe aan de onbehaaglijke instrumentale pracht van de Schotten en de hoog gewaardeerde ‘boelzoekers’ van Lightning Bolt schoppen trammelant met het ranzige ‘2 Morro Morro Land’.

Dat Madensuyu een wissel op de toekomst is en zijn bescheiden hype meer dan verdient, kon u op Digg* al meermaals lezen. Hier pakt het tweetal uit met het verstilde ‘Papa Bear’, het beste nummer van hun debuut Adjust We. ‘Moving Ground’ van Blutch kan dan weer als knoop in de zakdoek fungeren in uw zoektocht naar lawaaierig Belgisch talent. Hun Materia blijft nagalmen als een meer dan aardige plaat. Ghinzu mag aan de hand van het ondertussen al stokoude, maar wondermooie ‘Blow’ nog eens proberen de vooroordelen te doorbreken ten opzichte van alles wat Waals of Brussels is, maar lokt vooral een verlangend gilletje uit naar nieuw werk. Dé verrassing van deze soundtrack wordt neergezet door het onbekende Brusselse drietal The Tritones, wiens ‘Chagrin de la Mer’ een poepsimpele, maar kippenvelverwekkende symbiose is van slow surf en post-rock. Tel daarbij nog de bijdragen van bluesrockers The Experimental Tropic Blues Band, de kruisbestuiving tussen intieme pop en gitaargepiel van het Gentse Augusta National Golfclub en de kraakpandrijpe veteranenpunk van Funeral Dress, en je hebt een OST die méér is dan een verzameling flavours of the month.

Bron: Digg.be - Door Joost Devriesere