Kuifje in Zonnestraal
Ik HAAT meisjes die Godganserdagen al monokini-end op het strand doorbrengen. Met hun blote tetten wat zwaaien en schudden en verder niets. Geen soep met ballekens voor hun vent als die afgepeigerd van zijn werk thuiskomt; ‘niente’ !
Geef mij maar een brave Vlaamse zeug die haar ventjen bij thuiskomst geeft waar hij recht op heeft: soep met ballekens en nog veel meer. Een potteken chocomousse bijvoorbeeld. Of een dessertken in de slaapkamer.
Hoe schoon is ’t Vlaamse gezinsleven !
Zonnestralen kunnen bovendien schadelijk zijn voor de gezondheid. Zo ontmoette ik eens een braaf Vlaams meisje dat wij wou interviewen. Een zonnig meisje. Zij straalde leven uit. Tot de dag vóór ze mij kwam interviewen: haar haar helemaal mat en plat, zoals vijgen van een vijgenboom die in drieëntwintig weken geen water meer heeft gezien. Neen, ook geen bier of andere geestrijke dranken.
Anja was haar naam. Een verlebberde teef met sproeten. Te lang in de zon gelegen, het kind. Ge kunt schoon zijn en stom; nog erger is: stom en lelijk. Ge zoudt voor minder vragen aan uw vent om u eens goed af te motten. T’is beter dat een ander het doet dan dat ge zelf met uw kop in de stront gaat zitten.
Ik heb haar dan maar flink van katoen gegeven; weliswaar met mijn zonnebril op; ik ben ook maar een mens. T’was niettemin lelijk om te zien.
S’ avonds durf ik wel eens een wandelingetje maken in de buurt. Maar zelfs dan zet ik mijn zonnebril op als ik Anja tegenkom. Mijn haren gaan dan altijd rechtop staan, net als bij Kuifje in de Zonnetempel. Bij het zien van andere meisjes blijven mijn haren meestal liggen en gaan andere dingen rechtstaan. Niet dus bij Anja.
Lang geleden trouwens dat ik haar nog gezien heb. Toen ik haar de laatste maal tegenkwam droeg ze ook een zonnebril. Naar eigen zeggen om zich te beschermen tegen het zicht in het vensterglas van de winkelramen als ze zichzelf toevallig zag. Het is ver gekomen. Ze was beter een Vlaamse huismoeder gebleven die soep met ballekens opdiende voor haar vent. Dan zou ze nog steeds het zonnestraaltje van ons dorp geweest zijn en zou zelfs Kuifje voor eens – en misschien wel voor altijd – in erectiele toestand zijn bewondering voor haar hebben kunnen uitspreken.
Maar het heeft niet mogen zijn: Anja is niet meer. Dat vernam ik onlangs toen ik al liftend met de bus naar mijn stamkroeg reed in Gent. Anja is gegrepen. Neen: niet door één of andere vent, die zouden nog niet gewild hebben voor een miljoen. Maar wel door een nitwit die met zijn oubollige Harley Davidson de bocht uitvloog toen hij haar spiegelbeeld in een flits zag in het winkelraam van de voormalige H&M. Knappe kleren nochtans in het uitstalraam. Zo een brede jeansbroek met extra lange pijpen. Pijpen kon ze ook goed Anja. Vroeger.
Hoe een schoon meisken toch aan haar eind moet komen. Beter soep met ballekens. Veel beter.
Met dank aan Herman Brusselmans Junior
created on 14-07-2002 - last updated on 14-07-2002