Watervrees tijdens een verdrinking


Phoebe, de echtgenote, Grote Geliefde en sinds negentien jaar vaste partner van de schrijver, heeft hem verlaten. Dit laat z’n wereld op z’n grondvesten schudden. Wat doe je als de vrouw die je bestaan bepaalt de deur uit loopt? En wat doe je als ze, op haar voorwaarden, toch nog in je leven wil blijven? En wat doe je als de eindeloze eenzaamheid je nieuwe compagnon wordt? De schrijver doet niet veel, behalve in zak en as zitten, zich kwaad maken, tegen de muren op lopen, en zo nu en dan in z’n eigen ziel naar een oplossing zoeken. Bovendien wil hij wel een nieuwe vrouw. Hij vraagt zich af of hij een beroemd Vlaams mokkel tot de zijne zal maken, of dat hij beter kan opteren voor een gewoon meisje uit den volke, met een leuke snoet, een prachtig lichaam en de intelligentie van een prijskoe. De kwestie is: noch de beroemde Vlaamse mokkels noch de volksmeisjes lijken van de schrijver wakker te liggen. Je kan verdomd eigenlijk maar beter heel alleen blijven.

Watervrees tijdens een verdrinking is het soort liefdesroman waarop Herman Brusselmans in de Nederlandstalige letteren het patent heeft. Vrouwen en mannen staan naast elkaar, tegenover elkaar, voor en achter elkaar, en of ze ooit dezelfde taal zullen spreken, dat is het grote raadsel. Herman Brusselmans is als schrijver de ultieme gids bij het verklaren van dit raadsel. Dankzij z’n verklaringen biedt hij de lezer troost, hoop, wanhoop, woede, berusting, gelatenheid, energie, verlichting, een lach en een traan, en een fantastische roman.

Bestel dit boek nu voor 15,99 € bij Proxis/Azur.


 
Uitgeverij: Prometheus
Verschenen: 29 februari 2012
Uitvoering: paperback
Formaat: 200x125x27 mm.
Omvang: 304 blz.
Adviesprijs: 17.95 €
ISBN: 978-90-446-2064-1


Herman Brusselmans - Watervrees tijdens een verdrinking ****

De tijd waarin de rouwcurve van Kübler-Ross als het evangelie voor elk verwerkingsproces werd beschouwd, ligt al een tijdje achter ons. Rouw is geen lineair proces waarin ontkenning, boosheid, vechten, depressie en aanvaarding elkaar netjes opvolgen. Wie daar niet van overtuigd is, moet Watervrees tijdens een verdrinking lezen, het jongste boek van Herman Brusselmans. Vlaanderens bekendste auteur schrijft daarin de breuk met zijn geliefde van zich af.

Anderhalf jaar zijn Phoebe en hij uit elkaar en het liefdesverdriet is nog altijd even verpletterend. Phoebe is sinds jaar en dag de naam die Brusselmans in zijn boeken aan echtgenote Tania De Metsenaere geeft. Ontkennen dat het wellicht over is, doet hij niet, maar het einde van het rouwproces is niet in zicht. 'Ooit ga ik daarover een dik boek schrijven', staat er. 'Nu is de wond nog te vers, de woede te krachtig, de rouw te diep, de haat te ingrijpend, de onverschilligheid te heftig, de neiging tot het ruïneren van een voorbije liefde te onterecht. Liefde is nooit voorbij, zoals alles wat geweest is nooit voorbij is.' Liefdesverdriet: het is chaos, een stinkende open wonde.

Miserie en gortdroge humor

Brusselmans loopt er de muren van op. Hij rookt op één pagina meer sigaretten dan Don Draper in een hele aflevering van Mad men, hij blijft tot halfzeven 's morgens op, kijkt naar Youtube-filmpjes, eet babelutten en ijsbeert. Om aan zijn eenzaamheid te ontsnappen, spreekt hij af met zijn vrienden Ökki en Gerry, overweegt hij te verhuizen naar Amsterdam om daar een nieuw leven te beginnen en besluit hij een kind te maken met een lesbische vrouw. Het zijn allemaal doekjes voor het bloeden. Want wat hij vooral nodig heeft, is Phoebe. Dus zoekt hij maar een surrogaat-Phoebe.

Zo geschiedt. Hij sms't al zijn vriendinnenmeermaals, maar die hebben wel wat anders aan hun hoofd. Gevolg: nachtenlang vergeefs staren naar de gsm tot er een berichtje komt. De nieuwe meisjes die hij ontmoet, zet hij ogenblikkelijk in zijn topvijf, maar ze werken hem na tien minuten al verschrikkelijk op de zenuwen. Meestal omdat ze dom zijn of niet roken, maar ook omdat ze hem niet zien zitten of staan. 'Ik denk dat er nooit ter wereld iemand rondgelopen heeft die minder succes heeft bij de vrouwen dan ik of het zou die kerel uit Moerzeke moeten zijn die er bewust had voor gekozen om van 's morgens tot 's avonds een stevige brok mest te kauwen.'

De inkt mag dan wel druipen van de miserie en de vergeefsheid, Brusselmans mengt zijn ellende met gortdroge humor. Het zorgt ervoor dat je af en toe wat ademruimte krijgt tussen al dat zelfmedelijden.

Zelfmedelijden waarvan Brusselmans zich terdege bewust is - je moet een schrijver die al een carrière lang goochelt met fictie en werkelijkheid niks meer wijsmaken. Toch bedient hij zich opvallend gematigd van zijn alombekende trucs. Brusselmans, heb je de indruk, blijft hier heel dicht bij zichzelf en zijn eigen leven, zonder al te veel uitweidingen. Alsof hij een soort dagboekschrijver is die maandenlang monomaan met woorden zijn verdriet tracht uit te drijven. En dan de balans opmaakt: 'Langzamerhand begon ik me ermee te verzoenen dat dit geen werkelijkheid was, maar literatuur. Deze verzoening moest er wel komen, omdat de werkelijkheid me te weinig troost bood, en de literatuur de kern van werkelijkheid - verdriet, pijn, verslagenheid - wist te verdoven.' Om te eindigen met een soort best of, of een In Memoriam van een Liefde. Flirten die laatste pagina's met het sentimentele? Misschien. Maar dit verhaal van de amputatie van een Grote Liefde bezorgt je een krop in de keel.

DE AUTEUR: als hij u onbekend is, hebt u de afgelopen decennia vast in ballingschap in Siberië vertoefd.

HET BOEK: een rauw relaas van een gebroken hart.

ONS OORDEEL: waarachtig en pakkend. Brusselmans op zijn best.

Vicky Vanhoutte
Bron: De Standaard (vrijdag 02 maart 2012)

This page was created by Erik 'PalmBoy' RAEYMAEKERS

created on 03-03-2012 - last updated on 03-03-2012

You're visiter number since 03-03-2012