In het openingsverhaal van deze bundel laat Herman Brusselmans zijn ik-figuur verklaren: "Tijdens deze busrit zette ik me
ernstig aan het denken, omdat dit hoort bij de taak van een schrijver: de werkelijkheid bedenken tijdens busritten om die
naderhand te beschrijven, op onderhoudende boeiende interessante vermakelijke feeërieke wijze."
De vier verhalen in 'Het zinnenloze zeilen' laten een 'werkelijkheid' zien waarin de waanzin en de willekeur als het ware tot
thema geworden zijn. Brusselmans confronteert zijn personages -en zijn lezers- met een onstuitbare opeenvolging van tragi-
komische, hilarische en absurdistiche situaties, waarin pogingen om 'normaal' te functioneren steeds duidelijker tot
mislukken gedoemd zijn.
De personages in 'Het zinneloze zeilen' zijn volslagen gedesoriënteerd en daarom hartstochtelijk eenzaam. De ontregelde hilariteit
waarmee Brusselmans ze voorgoed heeft getekend onderstreept die eenzaamheid op een zonderlinge en onvergeetelijke manier. Dit
vermogen maakt deze Vlaamse auteur bij zijn debuut al uniek.