Leven

Ik heb eigenlijk een hekel aan mensen. De smoelen staan me vaak niet aan of ik kots op hun materialistische shit. Altijd maar kopen en meer, meer, meer. Nemen ze kinderen, gooien ze ze in één of ander dagverblijf met infantiele naam als Wipwap of Hummiedummie. Om acht uur smorgens er in en om zes uur weer ophalen. Moet je daarom kinderen nemen? Vrouwen moeten zo nodig allemaal werken.

Ik ben niet zoals zij, ik ben anders en ik denk wat ik denk. De meeste mensen zijn niet te vertrouwen en komen hun afspraken niet na. Vrouwen zijn vaak jaloers en lopen te lullen. De meeste mannen proberen me te naaien en ik kan ze geen ongelijk geven, ik zou mijzelf ook willen naaien als ik hen was. Maar ik ben anders! Hoewel ik soms ook zou willen dat ik simpel was. Zucht. Dan kon ik namelijk wel gewoon om 9 uur op kantoor zitten bij mijn baas, vriendelijk permissie vragen om met lunchpauze te gaan en tevreden om halfzes het pand verlaten. Zou ik me niet druk maken om het feit dat mijn baas op zijn horloge kijkt als ik vijf minuten later terug ben van lunchpauze. Bazen zijn vreselijk. Ik mot ze niet. Toen mijn broer zelfmoord pleegde vroeg mijn baas de week er op: ‘En ben je er al weer een beetje overheen?’ Ben ik er al weer een beetje overheeeen????? Hoe haal je het in je botte kop, zei ik, ja hoor ik ben er overheen alleen…ik zit in een shock, ik ben depressief, ik slik valium, oxazepam en andere bagger, ik zuip een fles wijn per dag, draai Metallica tien keer op een dag, paf een pakje Barclay achter elkaar weg, slaap niet of nauwelijks vreet niet, en kan niet op mijn benen staan omdat mijn broer zich heeft doodgeschoten. Baf! Door zijn kop. Omdat ie oa gek werd van mensen zoals JIJ en de verdere agressieve teringmaatschappij, begrijp je het een beetje? Dag baas! Ik ben nooit meer teruggegaan.

Was ik maar normaal. Was ik maar simpel. Ik moet er bijna van huilen. Had ik maar geen IQ.

Ik zou dan ook over koetjes en kalfjes kunnen praten en dom grinniken om stupide grappen. Ik zou kunnen meepraten over de televisie van de afgelopen avond en zou mijn favoriete soapster kunnen beschrijven. Maar ik kijk nooit soaps. Ik haat soaps en ik haat mensen die soaps kijken. Mensen die genieten van soaps en kwissen kan ik wel schieten. Ik vind het ook vreselijk dat je om zes uur de lucht van gebraden vlees op de trap ruikt! Waarom gebraden vlees? Ook heb ik een bloedhekel aan lelijke vrouwen die zwanger zijn. Ik vind dat zo vreselijk, kijk meteen een andere richting uit. Je wil er niet aan denken wat er uit zo’n mens floept na negen maanden. Een gedrocht met een moeder die voor de zwangerschap al een kilo of negentig woog en erna met aquajoggen of nijlpaard-hiphop het vet echt niet meer weg krijgt.. Er zijn zoveel mensen vre-se-lijk lelijk om me heen. Lelijk en vet. Ik haat bijvoorbeeld ook dikke trutten die spa in de kroeg drinken. Maar ook van die kantoordozen in mantelpak die op vrijdagmiddag in een kroeg met een glas jus d’orange in een kringetje te lopen giebelen om de nieuwe medewerker. Wat een sensatie in hun gebrekkige bestaan. Ik vind niets aan mensen die geen alcohol drinken. Ik vind ze saai, overbodig en ze missen elke vorm van gezelligheid. Ze moeten per heden geweigerd worden in een gezellige bruine kroeg.

Daar moet lekker pils gedronken worden en flink worden gelachen, ook al is het niet leuk (dan denken zij van de spa dat ze iets missen en dat is ook zo) Laat ze maar lekker met elkaar Spa drinken in een speciaal opgezette Spa-toko. Zet je al die Spa drinkers bij elkaar. Wat een lol! ’Jij nog een Spaatje?’

Ja, lekker een blauwe graag, met een klontje ijs!’

Gaan we gek doen? Je had net rood!’ Ja, de humor ligt voor het oprapen en ik ben gek.

Ik ben liever gek dan dat ik in deze hondsbrutale maatschappij een voet vooruit zet. Iedereen denkt nog maar aan zichzelf. Je kan niet eens meer iets afspreken, want iedereen heeft het alleen maar druk en er is geen tijd. Bullshit over niets. Interessant doen. Over niets. Hoe gaat het met jou? Jeetje, tijd geleden, gauw wat afspreken hoor! Ja, doen we hartstikke leuk! Subliem idee! Komt er nooit van. Na vijf jaar lees je opeens dat ie dood is. En hoe is het eigenlijk met mij? Ach, ik slik antidepressiva, mijn broer is dood, mijn pa heeft longkanker en ik zou willen dat ze alle kindermoordenaars af zouden schieten. Welterusten.