Kraamfeest!

Maar iedereen zegt: wat een schátje!

Het ’grappige’ van ons leven op aarde is dat alles zich herhaalt. History repeats itself hoorde ik vroeger wel eens en inderdaad: al moorden mensen elkaar uit, is er de dreiging van terreuraanslagen, vermoordt een vader zijn gezin en voelt men zich onveilig: de kraamfeesten gaan door en de dikke buiken waggelen door de straat.
”Ik was op een kraamfeest”, zei vriendin P. laatst. Vriend T. had een kraamfeest voor zijn pasgeboren dochter gegeven in de jachthaven van Kudelstaart. Bij voorbaat al een reden om niet te gaan, vond ik. Kudelstaart en dan in de jachthaven! Er worden per dag duizenden kinderen geboren. Niets bijzonders hoor. Nee, we moeten weer allemaal belachelijk doen en een overgewaaide tendens uit Amerika blind volgen. Nou vond ik beschuit met blauwe of roze muisjes ook altijd al zoiets stupides.
Nederland kent tal van nutteloze tradities, daar zijn we echt goed in en we houden ze kosten wat kost in stand. Je moet toch iets hebben om trots op te zijn.
Afijn, het kraamfeest voor baby Annabel. Kwam er op neer dat dat gedrochtje onder een parasol in de wieg een beetje lag te janken, en de meute verder witte en rode wijn dronk. Moeders na drie glazen wijn werd afgevoerd omdat ze negen maanden droog had gestaan. Had ze maar zoet moeten nemen. Het erge is ook dat de mensen op hun paasbest komen. En dat voor een wurm in een luierpakkie. O, wat ben ik toch blij dat ik niet zulke onbenullige bijeenkomsten hoef te bezoeken. Ik verdom het. Soms is het moeilijk om met gewone mensen om te gaan als je zelf praktisch anti alles bent. Ik hou van mijn vriendin P., maar ik kan niet begrijpen dat zij elke zondag twee afspraken op het sociale-verplichtingenfront heeft. Vaak vindt ze het zelf eigenlijk ook niet echt geweldig, maar ja: het hoort erbij, vindt zij. Ik niet. Ik doe eigenlijk niets tegen mijn zin. Nooit gedaan, ook al werd dat me door veel mensen niet in dank afgenomen. Een enkele keer maak ik een uitzondering en dan is het eigenlijk alleen voor m'n dochter.
O ja, we hadden het over kinderen en het kraamfeestgebeuren. Ik ben eens op internet gaan kijken om erachter te komen wat nou zo bijzonder is aan kraamfeesten. Het blijkt dat er zelfs bureaus zijn die dit organiseren (lees: er hun geld mee verdienen). Op een site las ik: Drie tot zes weken na de geboorte worden alle vrienden, buren en kennissen uitgenodigd voor het feest ter ere van de baby. Tijdens een gezellige zondag of zaterdag wordt de kraamtijd feestelijk afgesloten. Alle tijd voor bewondering van de jonge wereldburger en alle aandacht voor uw gasten en hun cadeautjes, want aan alles is gedacht...
Vooral dat ’tijdens een gezellige zaterdag of zondag’ heeft voor mij al een hoog braakgehalte. Ik vind het echt mesjogge dat de halve straat uitgenodigd wordt om een baby te bezichtigen. Als we nu nóg niet weten hoe een baby eruitziet… nou, dan zal ik het nog even subtiel samenvatten: meestal ziet-ie er niet uit, maar zegt iedereen: wat een schátje! De moeder zegt praktisch altijd: tja, het was best pittig maar als je ziet wat je er voor terugkrijgt... Doelt ze dan op die stinkluiers, het gejank en het opgeven van zure melk? En dan nog wat: mag die stomme ooievaar een keer uit die tuin? Mensen die nu nog steeds denken dat de ooievaar een baby langs heeft gebracht, die moeten ze toch ook een keer in een pak Bolletje-beschuit uitdrukken.
Het grote voordeel van een kraamfeest is dat zowel ouders als baby in de stemming zijn voor een feest, lees ik verder. Hoe weet je nou of die baby in de stemming is? Weet een baby überhaupt wat ’in de stemming’ is? En het voordeel van zo’n feest is dus dat er weken niemand is langs geweest. Ja hoor! Tegenwoordig ligt de buurman al op de loer met een webcam als de ontsluitingsweeën bezig zijn, om nog maar te zwijgen over alle opa’s en oma’s gewapend met videocamera’s. Haha! En dan de tips op die site... hilarisch! Snij uw kraamtaart aan met hetzelfde mes waarmee u uw bruidstaart aansneed! In welk jaar leven we? Versier uw kamer met blauwe of roze slingers en ballonnen. Zet op uw verlanglijstje antivettevingerdoekjes, tepelhoesjes of luierzalf. Het idee alleen al! Ik ben zelf moeder, maar heb me vóór ik Nina had al geërgerd aan dit suikerzoete massagedrag. De teksten op geboortekaartjes, nog zoiets, daar zal ik het maar even niet over hebben. Een enkele keer staat er een ludieke tekst op, zoals bij Lola Brood: geslaagd voor d’r mondeling! Het zijn de gekken die de wereld kleuren, niet de beschuiten met muisjes.

This page was created by Erik 'PalmBoy' RAEYMAEKERS

created on 09-06-2005 - last updated on 09-06-2005

You're visiter number since 09-06-2005